| ☜65 |
66
English • Latine
|
67☞
|
omnia qui magni dispexit lumina mundi,
qui stellarum ortu comperit atque obitus,
flammeus ut rapidi solis nitor obscuretur,
ut cedant certis sidera temporibus,
ut Triviam furtim sub Latmia saxa relegans 5
dulcis amor gyro devocet aerio,
idem me ille Conon caelesti in lumine vidit
e Beroniceo vertice caesariem
fulgentem clare, quam cunctis illa deorum
levia protendens brachia pollicita'st, 10
qua rex tempestate novo acutus hymenaeo
vastatum finis iverat Assyrios,
dulcia nocturnae portans vestigia rixae,
quam de virgineis gesserat exuviis.
estne novis nuptis odio venus? anne parentum 15
frustrantur falsis gaudia lacrimulis,
ubertim thalami quas intra lumina fundunt?
non, ita me divi, ver gemunt, iuerint.
id mea me multis docuis regina querellis
invisente novo praelia torva viro. 20
an tu non orbum luxti deserta cubile,
sed fratirs cari flebile discidium?
quam penitus maestas excedit cura medullas!
ut tibi tum toto pectore sollicitae
sensibus ereptis mens excidit! at te ego certe 25
cognoram a parva virgine maganimam.
anne bonum oblita's facinus, quo regium adepta's
coniugium, quo non fortius ausit alis?
sed tum maesta virum mittens quae verba locuta's!
Iuppiter, ut tristi lumina saepe manu! 30
quis te mutavit tantus deus? an quod amantes
non longe a caro corpore abesse volunt?
atque ibi me cunctis pro dulci coniuge divis
non sine taurino sanguine pollicita's
sei reditum tetullisset. is haut in tempore longo 35
captam Asiam Aegypti finibus addiderat.
quis ego pro factis caelesti reddita coetu
pristina vota novo munera dissoluo.
invita, o regina, tuo de vertice cessi,
invita: adiuro teque tuomque caput, 40
digna ferat quod siquis inaniter adiurarit:
sed qui se ferro postulet esse parem?
ille quoque eversus mons est, quem maximum in orbi
progenies Thiae clara supervehitur,
cum Medi peperere novom mare, cumque inventus 45
per medium classi barbara navit Athon.
quid facient crines, cum ferro talia cedant?
Iuppiter, ut Chalybon omne genus pereat,
et qui principio sub terra quaerere venas
institit ac ferri frangere duritiem! 50
abiunctae paulo ante comae mea fata sorores
lugebant, cum Memnonis Aethiopis
unigena inpellens nictantibus aera pennis
obtulis Arsinoes Locridos ales equos,
isque per aetherias me tollens avolat umbras 55
et Veneris casto collocat in gremio.
ipsa suum Zephyritis eo famulum legarat,
Graia Canopieis incola litoribus.
† hi dii ven ibi vario ne solum in lumine caeli
ex Ariadneis aurea temporibus 60
fixa corona foret, sed nos quoque fulgeremus
devotae flavi verticis exuviae,
uvidulam a fletu cedentem ad templa deum me
sidus in antiquis diva novom posuit:
virginis et saevi contingens namque Leonis 65
lumina, Callisto iuncta Lycaoniae,
vertor in occasum, tardum dux ante Boöten,
qui vix sero alto mergitur Oceano.
sed quamquam me nocte premunt vestigia divom,
lux autem canae Tethyi restituit, 70
(pace tua fari hic liceat, Rhamnusia virgo,
namque ego non ullo vera timore tegam,
nec si me infestis discerpent sidera dictis,
condita quin verei pectoris evoluam)
non his tam laetor rebus, quam me afore semper 75
afore me a dominae vertice discrucior,
quicum ego, dum virgo curis fuit omnibus expers,
unguenti Suriei milia multia bibi.
nunc vos, optato quom iunxit lumine taeda,
non prius unanimis corpora coniugibus 80
tradite nudantes reiecta veste papillas,
quam iocunda mihi munera libet onyx,
voster onyx, casto petitis quae iura cubili.
sed quae se inpuro dedit adulterio,
illius a mala dona levis bibat irrita pulvis: 85
namque ego ab indignis praemia nulla peto.
sed magis, o nuptae, semper concordia vostras
semper amor sedes incolat adsiduos.
tu vero, regina, tuens cum sidera divam
placabis festis luminibus Venerem, 90
unguinis expertem non siris esse tuam me,
sed potius largis adfice muneribus.
sidera corruerent utinam! coma regia fiam:
proximus Hydrochoi fulgerent Oarion!
Vocaubula
paranda
Notae
parandaContextus
paranda
Quaestiones ad comprehendendum
Alii Fontes
Perseus
No comments:
Post a Comment